مائده‌های زمینی

[ مائده های زمینی ]

تاریخ اولین نشر 1897 میلادی

یادداشت های شاعرانه و فلسفی اثر آندره ژید فرانسوی ( 1951-1869 میلادی )

ژید در این کتاب با هشت بخش و یک سرود ، سیر و سیاحتی در جهان معنوی و شاید عرفان کرده است.

مائده‌های زمینی سیر و سلوکی است در جهان عرفان که گاهی خواننده اثر در این مرحله از اشراق ، تجلیات متفکران شرق را در گفتار این اندیشمند بزرگ غرب را دیده که این تجلی هم شاعرانه است و هم اندیشمندانه .

ژید با به کاغذ آوردن اندیشه‌اش در این کتاب، جهان دیگری را به ما نشان می دهد . همین جهانی که ما مأیوسانه و نا امیدانه در آن زندگی می کنیم و نمی دانیم که پر از امید و پر از شادی است .

در مائده های زمینی ژید در پی سیر و سلوکی است با این تفاوت که سالک به همراه پیر طریقت به دنیاهای ناشناخته نمی رود ، بلکه در همین جهان خاکی قدم می نهد و نادیده ها را به یاری او می بیند و ناشنیده ها را به یاری او می شنود .

آندره ژید یک دیندار متعصب بود که جز به تزکیه نفس و تهذیب اخلاق نمی اندیشید .

‌

"رشید نبهانی"

کمدی الهی

[ کمدی الهی ]

سروده شده به سال 1307 میلادی

اثر دانته آلگیری ایتالیایی ( 1321-1265 م )

منظومه " کمدی الهی " را شاهکار ادبیات تمام قرن ها نامیده اند به این دلیل که سراینده اش ، دانته در دورانی ظهور کرد که اروپا دوره تاریک جاهلیت را می گذراند . در این سرزمین جز جنگ ، ویرانی و تعصبات خشک مذهبی چیزی دیده نمی شد .

دانته با خلق این اثر بزرگ ناگهان نوری از معرفت بر دل مردم خفته اروپا تاباند ، به صورتی که اثرش دریچه های علم و ذوق و فضیلت را به سوی اروپائیان گشود ، به همین دلیل او را از پیشگامان دورۀ نهضت جدید علمی ، ادبی و هنری اروپا دانسته اند .

کمدی الهی منقسم است بر سه دفتر (سه جلد) نامگزاری شده به نام سه مکان ، دوزخ ، برزخ ، بهشت و در بردارندۀ گشت و گذار در این مکان ها .

رویاها و تخیلات شاعر وی را به جنگلی تاریک و مبهم می کشاند که در آنجا شاعر با شبح " ویرژیل " (حماسه سرای جاودان رم باستان ) که برایش احترام زیادی قائل بود روبرو می گرداند .

در آن حال سرگشتگی و درماندگی ویرژیل از او می خواهد تا هر دو به سوی دوزخ ، سپس برزخ و از آنجا رهسپار بهشت گردند . دانته به تردید می افتد ولی همین که دوست راهنمایش به او مژده دیدار "بئاتریس" (صاحب سعادت ابدی و تجسم عشق سعادت بخش است) در بهشت را می دهد ، پیشنهادش را پذیرفته و هر دو رهسپار این سفر می گردند .

شعر به دیگری بیاندیش از محمود درویش

وأنتَ تُعِدُّ فطورک، فکِّر بغیرکَ

لا تَنْسَ قوتَ الحمام

سپیده‌دم که میز صبحانه  را می‌چینی

به دیگران بیاندیش

دانه‌‌های کبوتران را فراموش نکن

وأنتَ تخوضُ حروبکَ، فکِّر بغیرکَ

لا تنس مَنْ یطلبون السلام

به میدان جنگ که می‌روی

به دیگران بیاندیش

جویندگان صلح و آرامش را فراموش نکن

وأنتَ تسدد فاتورةَ الماء، فکِّر بغیرکَ

مَنْ یرضَعُون الغمامٍ

قبض آب را که می‌پردازی

به دیگران بیاندیش

آنها که از زباله‌دان‌ها می‌دوشند

وأنتَ تعودُ إلى البیت، بیتکَ، فکِّر بغیرکَ

لا تنس شعب الخیامْ

به خانه که برمی‌گردی، خانه‌ات

به دیگران بیاندیش

چادرنشینان را فراموش نکن

وأنت تنام وتُحصی الکواکبَ، فکِّر بغیرکَ

ثمّةَ مَنْ لم یجد حیّزاً للمنام

به هنگام خواب که ستارگان را می‌شماری

به دیگران بیاندیش

شاید کسی باشد که جای خوابی ندارد

وأنت تحرّر نفسک بالاستعارات، فکِّر بغیرکَ

مَنْ فقدوا حقَّهم فی الکلام

خود را که با استعاره‌ها می‌رهانی

به دیگران بیاندیش

آنها که حق سخن گفتن را از دست دادند

وأنت تفکر بالآخرین البعیدین، فکِّر بنفسک

قُلْ: لیتنی شمعةٌ فی الظلام

و آن هنگام که به دیگران که در دوردست‌ها هستند می‌اندیشی

به خودت بیاندیش

بگو: کاش شمعی بودم در تاریکی

شعر: محمود درویش

ترجمه: فاطمه نعامی